Dysleksja rozwojowa

Jak skutecznie indywidualizować metody pracy oraz mądrze dostosowywać wymagania edukacyjne u dzieci z diagnozą dysleksji? Pomysłów jest co najmniej siedem.

Każde dziecko – także takie z diagnozą “dysleksja rozwojowa” – ma prawo do edukacji, która pozwoli mu w pełni rozwinąć posiadany potencjał fizyczny, emocjonalny, moralny i intelektualny. A ponieważ ten potencjał jest u każdego dziecka odmienny, dobra edukacja to edukacja zindywidualizowana – taka, która dostosowuje cele i środki do specyficznego profilu mocnych i słabych stron każdego ucznia.

To ogólnie znana zasada. Jak jednak wcielać ją w życie w typowej – nieraz licznej – klasie szkolnej? Na ile jest ona możliwa do zrealizowania? Zwłaszcza w kontekście specyficznych trudności edukacyjnych, takich jak dysleksja rozwojowa? Odpowiedzi na te pytania były celem warsztatów, które z kadrą Społecznej Integracyjnej Szkoły Podstawowej 100 STO (jedna ze szkół praktyk) na warszawskich Bielanach przeprowadził dr Marcin Szczerbiński, wykładowca SE.

Dysleksja rozwojowa. Siedem pozytywów

– Ucząc dzieci z diagnozą dysleksji, zazwyczaj koncentrujemy się na ich problemach. Martwimy się, jak pomóc im nadrobić edukacyjne braki, przepracować lub skompensować deficyty – mówi dr Szczerbiński. Paradoksalnie, pokonanie problemów będzie łatwiejsze, jeśli skoncentrujemy się na mocnych stronach ucznia oraz zasobach jego środowiska – wyjaśnia.

To hipoteza amerykańskiego pedagoga Thomasa Armstronga. W swojej książce Neurodiversity in the classroom (Neuroróżnorodność w klasie) zachęca on do budowania pozytywnej edukacyjnej niszy dla każdego ucznia z trudnościami. Ta metaforyczna nisza to bezpieczna przestrzeń, w której uczeń doświadczający trudności może rozwijać swój potencjał. Zdaniem Armstronga nauczyciel może pomóc w jej budowaniu aż na siedem sposobów.

Aspekty dobrej edukacyjnej niszy:

1. Świadomość własnych atutów

Pytania dla nauczyciela: Jakie są mocne strony, atuty czy talenty mojego ucznia? Co mogę zrobić, by uświadomił je sobie lepiej?

2. Strategie uczenia się, które budują na atutach

Jak mogę wykorzystać atuty, talenty i preferencje mojego ucznia, tak aby uczył się lepiej?

3. Edukacyjne planowanie włączające

Czy prezentuję informacje na różne sposoby? Czy pozwalam uczniowi komunikować się na różne sposoby? Czy angażuję/motywuję ucznia na różne sposoby?

4. Pozytywni bohaterowie

Jakie osoby, które mają ten sam problem co mój uczeń, mogą być dla niego wzorem i inspiracją?

5. Pozytywne aspiracje zawodowe

Jak mogę pomóc mojemu uczniowi odkrywać i sprawdzać możliwe ścieżki kariery?

6. Modyfikacja środowiska

Co mogę zmienić w otoczeniu ucznia, aby ułatwić mu funkcjonowanie?

7. Społeczna sieć wsparcia

Z kim powinienem/powinnam rozmawiać o moim uczniu, żeby mu pomóc? O czym rozmawiać? I jak rozmawiać?

 


Warsztaty dla rady pedagogicznej przeprowadzono w ramach współpracy Szkoły Edukacji PAFW i UW ze szkołami praktyk.

Stypendium_czy wiesz że
95%

naszych studentów otrzymało

stypendium Szkoły Edukacji

w roku 2021/2022?

POPULARNE ARTYKUŁY

KATEGORIE ARTYKUŁÓW