Każde dziecko – także takie z diagnozą “dysleksja rozwojowa” – ma prawo do edukacji, która pozwoli mu w pełni rozwinąć posiadany potencjał fizyczny, emocjonalny, moralny i intelektualny. A ponieważ ten potencjał jest u każdego dziecka odmienny, dobra edukacja to edukacja zindywidualizowana – taka, która dostosowuje cele i środki do specyficznego profilu mocnych i słabych stron każdego ucznia.
To ogólnie znana zasada. Jak jednak wcielać ją w życie w typowej – nieraz licznej – klasie szkolnej? Na ile jest ona możliwa do zrealizowania? Zwłaszcza w kontekście specyficznych trudności edukacyjnych, takich jak dysleksja rozwojowa? Odpowiedzi na te pytania były celem warsztatów, które z kadrą Społecznej Integracyjnej Szkoły Podstawowej 100 STO (jedna ze szkół praktyk) na warszawskich Bielanach przeprowadził dr Marcin Szczerbiński, wykładowca SE.
– Ucząc dzieci z diagnozą dysleksji, zazwyczaj koncentrujemy się na ich problemach. Martwimy się, jak pomóc im nadrobić edukacyjne braki, przepracować lub skompensować deficyty – mówi dr Szczerbiński. Paradoksalnie, pokonanie problemów będzie łatwiejsze, jeśli skoncentrujemy się na mocnych stronach ucznia oraz zasobach jego środowiska – wyjaśnia.
To hipoteza amerykańskiego pedagoga Thomasa Armstronga. W swojej książce Neurodiversity in the classroom (Neuroróżnorodność w klasie) zachęca on do budowania pozytywnej edukacyjnej niszy dla każdego ucznia z trudnościami. Ta metaforyczna nisza to bezpieczna przestrzeń, w której uczeń doświadczający trudności może rozwijać swój potencjał. Zdaniem Armstronga nauczyciel może pomóc w jej budowaniu aż na siedem sposobów.
1. Świadomość własnych atutów
Pytania dla nauczyciela: Jakie są mocne strony, atuty czy talenty mojego ucznia? Co mogę zrobić, by uświadomił je sobie lepiej?
2. Strategie uczenia się, które budują na atutach
Jak mogę wykorzystać atuty, talenty i preferencje mojego ucznia, tak aby uczył się lepiej?
3. Edukacyjne planowanie włączające
Czy prezentuję informacje na różne sposoby? Czy pozwalam uczniowi komunikować się na różne sposoby? Czy angażuję/motywuję ucznia na różne sposoby?
4. Pozytywni bohaterowie
Jakie osoby, które mają ten sam problem co mój uczeń, mogą być dla niego wzorem i inspiracją?
5. Pozytywne aspiracje zawodowe
Jak mogę pomóc mojemu uczniowi odkrywać i sprawdzać możliwe ścieżki kariery?
6. Modyfikacja środowiska
Co mogę zmienić w otoczeniu ucznia, aby ułatwić mu funkcjonowanie?
7. Społeczna sieć wsparcia
Z kim powinienem/powinnam rozmawiać o moim uczniu, żeby mu pomóc? O czym rozmawiać? I jak rozmawiać?
Warsztaty dla rady pedagogicznej przeprowadzono w ramach współpracy Szkoły Edukacji PAFW i UW ze szkołami praktyk.
naszych studentów otrzymało
stypendium Szkoły Edukacji
w roku 2021/2022?
POPULARNE ARTYKUŁY
KATEGORIE ARTYKUŁÓW