Oto wskazówki, jak rozmawiać z uczniami o protestach, przygotowane przez Jacka Staniszewskiego – historyka, tutora Szkoły Edukacji, dyrektora Szkoły Podstawowej i Liceum Akademia Dobrej Edukacji.
JAK ROZMAWIAĆ Z UCZNIAMI O PROTESTACH?
- Szkoła powinna tłumaczyć uczniowi, dlaczego dzieje się to, co się dzieje. Trzeba pewne rzeczy nazwać, pokazać obie strony sporu, być pewnym że bazujemy na faktach, a nie opiniach. To w ogóle może być dobre miejsce, by podzielić sporne kwestie na “to, co się stało” i “jakie ludzie mają na ten temat poglądy”.
- Pamiętajmy, że lekcje odbywają się online. Informacje inaczej trafiają do uczniów, nie ma czegoś takiego jak grupa, mamy przed sobą co najmniej kilkanaście par młodych oczu i nie wiemy, co się u nich i między nimi dzieje.
- Miejmy świadomość, że temat nie jest teoretyczny, że może rozpalić emocje, które będą trwać jeszcze po lekcji. Upewnijmy się więc, że klasa jest gotowa na dyskusje (może u wychowawcy, psychologa szkolnego). Upewnijmy się, że zamknęliśmy temat, nie unikajmy tego ze względu na brak czasu. Skoro zaczynamy, to dajmy przestrzeń na dyskusje.
- Nie udawajmy, że nie mamy poglądów, to sztuczne. Każdy jest obywatelem, każdy może posiadać swoje stanowisko. Pokażmy, że czasami sytuacja dochodzi do momentu, w którym trudno zachować neutralność. Oczywiście nie znaczy to, że powinniśmy blokować wypowiedzi osób, które zajmują inne stanowisko. Uważajmy jednak, żeby nazywać i odróżniać fakty od opinii.
- Nie starajmy się szukać prostych analogii historycznych, unikać zdań typu “to tak samo jak w czasie….” albo “to podobnie jak…” . To bardzo kuszące, ale grozi uproszczeniami.
- Starajmy się utrzymać skupienie uczniów na nazywaniu np. procesów społecznych, różnych spojrzeń na kwestię miejsca kościoła w państwie, relacje między trzema władzami, znaczenia protestów, relacji między światopoglądem a prawem.
