Błąd nie jest niczym złym
Decyzja o zdobyciu uprawnień pedagogicznych i tym samym podjęcia się pracy jako nauczycielka języka polskiego dojrzewała w niej przez cały okres studiów. Po ich ukończeniu i w trakcie udzielania korepetycji utwierdziła się w przekonaniu, że odnalazła swoje powołanie. Historia Anny Kubrak, polonistki, która w Szkole Edukacji zdobyła uprawnienia do nauczania języka polskiego.
”Uważam również, że na zajęciach powinno się czerpać zarówno z sukcesów jak i porażek, a o każdym błędzie należy rozmawiać jak o możliwości doskonalenia się i zdobywania nowych umiejętności.”
Po 10 miesiącach w Szkole Edukacji mam worek z narzędziami, których mogę używać na każdej lekcji. Tutaj na pewno też nauczyłam się doceniać to, co robię. Mam też dużo więcej pewności siebie i nauczyłam się jak uczyć. Przed szkołą Edukacji, kiedy myślałam o tym, żeby zostać nauczycielem, myślałam, że się do tego nie nadaję, myślałam, że nie potrafię tłumaczyć. W Szkole Edukacji nauczyłam się, że wcale tak nie jest, że tego można się nauczyć.
Ciekawym doświadczeniem była Szkoła Letnia. Pamiętam, jak byłam zaskoczona podejściem prowadzących, że są tam dla nas i naprawdę możemy korzystać z ich wsparcia.
Pamiętam moje telefony do domu, kiedy byłam cała podekscytowana i zachwycona, i wszystkim mówiłam, że mam nadzieję, że tak będzie przez cały rok. Zdecydowanie się nie zawiodłam.
To był najlepszy czas w moim życiu i bardzo dużo się nauczyłam.
Anna Kubrak– ukończyła Szkołę Edukacji w ramach ścieżki nauczycielskiej język polski. Jest absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie studiowała polonistykę.
Fragment listu motywacyjnego do SE:
Jako przyszły nauczyciel, chciałabym przede wszystkim kontynuować rozbudzanie ciekawości świata, które zapoczątkował we mnie mój licealny polonista a kontynuowali wykładowcy Uniwersytetu Warszawskiego. Chciałabym unikać prowadzenia monologów i zachęcać uczniów do podejmowania dyskusji.
Moim marzeniem jest to, aby uczniowie, których wezmę pod swoje skrzydła czuli się na moich zajęciach na tyle bezpiecznie, by nie bali się wyrażać własnego zdania i własnych wrażeń odnośnie omawianej lektury, autora, czy zjawiska. Uważam również, że na zajęciach powinno się czerpać zarówno z sukcesów jak i porażek, a o każdym błędzie należy rozmawiać jak o możliwości doskonalenia się i zdobywania nowych umiejętności. Chciałabym, aby moja praca z uczniami nie opierała się na sztywnych, starodawnych szablonach, a wręcz przeciwnie, szła w kierunku „nowoczesnego nauczania”. Rozumiem przez to na przykład odnoszenie się do tekstów kultury, czy nośników z którymi młodzi ludzie mają na co dzień do czynienia.
Uważam, że nie warto uciekać przed technologią, czy szeroko pojętymi sposobami komunikacji młodszego pokolenia, natomiast trzeba je wykorzystać w taki sposób, by zainteresować uczniów i pokazać im, że nauka może być ciekawa, a przyswajać można ją w przystępny sposób.
