W czasie Szkoły Letniej pojawiło się przekonanie o szykującej się przygodzie. To było doświadczenie z perspektywy czasu, które wyznaczało po prostu początek czegoś ważnego.

Te 10 miesięcy w SE, były przepełnione mnóstwem niezwykłych doświadczeń, refleksji i nowej wiedzy. Naprawdę bardzo intensywne i wyczerpujące, ale bardzo satysfakcjonujące.

W czasie praktyk zaszło we mnie sporo zmian. Przestałem myśleć o moich uczniach, jako o funkcjonujących wyłącznie w przedmiocie, którego uczę. Otworzyłem swoje perspektywy i zacząłem ich widzieć w szerszym kontekście. W kontekście, jako uczniów, którzy zdobywają wszelkiego rodzaju umiejętności i kompetencje. Kiedy to zobaczyłem, to przestało mi też tak bardzo zależeć na tym, żeby oni różne historyczne rzeczy na pewno wiedzieli. Przestało mi zależeć, aby wychowywać młodych historyków, a chciałem wychowywać młodych zdolnych uczniów.

W SE można nawiązać naprawdę ciekawe relacje.  Jest też taka świadomość przynależności do wspólnoty nauczycielskiej, z której zawsze można czerpać i zawsze można się spotkać. Takie relacje są bardzo ważne.