Mglista wizja o nauczycielstwie
O Szkole Edukacji dowiedział się od wykładowcy. Dzięki tym studiom jego mglista wizja o nauczycielstwie nabrała realnych kształtów. Czynny Wikipedysta i specjalista od pracy z harcerzami ze spektrum autyzmu. Historia Jerzego Kamińskiego, biotechnologa, który w Szkole Edukacji zdobył uprawnienia do nauczania biologii z przyrodą.
”Chciałbym być nauczycielem otwartym na uczniów, który w jakiś sposób będzie tworzył z nimi wspólnotę”
W Szkole Edukacji znalazłem się, ponieważ zachęcił mnie do tego Marcin Chrzanowski, mój wykładowca z Wydziału Biologii UW. Poza tym od 12 lat byłem korepetytorem z matematyki. Bardzo podoba mi się to, że mogę komuś coś przekazać i że dzięki naszej wspólnej pracy, ktoś może poczuć się lepiej. O byciu nauczycielem myślałem już w podstawówce i liceum. To była jednak tylko taka mglista wizja. Dopiero teraz, dzięki Szkole Edukacji, byłem w stanie ją zrealizować.
Teraz, po skończeniu studiów w Szkole Edukacji, czuję się spokojnie. Widzę o wiele więcej perspektyw, niż przed podjęciem studiów. Chciałbym być nauczycielem otwartym na uczniów, który w jakiś sposób będzie tworzył z nimi wspólnotę, nawet taką długoletnią, na różnych płaszczyznach, na przykład przy tworzeniu Wikipedii czy w harcerstwie.
Jerzy Kamiński– ukończył Szkołę Edukacji w ramach ścieżki nauczycielskiej biologia z przyrodą. Jest absolwentem Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie studiował biotechnologię. Instruktor harcerski, drużynowy, przyboczny, specjalista od pracy z harcerzami ze spektrum autyzmu. Jest też czynnym Wikipedystą.
Fragment listu motywacyjnego do SE:
Zdolność do dogadywania się z osobami autystycznymi zawdzięczam trzem okolicznościom: ponad 5-letniemu doświadczeniu w pracy z autystycznymi harcerzami, uczestnictwu w kilku konferencjach, szkoleniach i kursach specjalistycznych oraz temu, że sam mam zespół Aspergera (co w żadnym razie nie uniemożliwia mi funkcjonować na tych samych zasadach, jak reszta zespołu). Obecnie jestem utwierdzony w przeświadczeniu, że wieloletnia działalność wychowawcza wśród dzieci ze specjalnymi potrzebami okazała się być dobrą drogą przez życie. Po pierwsze z osobistego punktu widzenia umożliwiło mi to zdystansować się do problemów osobistych i patrzyć na nie jako naoczny świadek. Po drugie swoimi doświadczeniami mogę dzielić się z dziećmi i młodzieżą, którzy są dopiero na początku swojej drogi przez życie. Po trzecie jest to cenny bagaż doświadczeń umożliwiający przełamywanie barier komunikacyjnych z relacjach zarówno z podwładnymi, z równoważnymi współpracownikami i z przełożonymi.
Moim spontanicznie podejmowanym hobby jest redagowanie artykułów na Wikipedii i w projektach siostrzanych (np. na Wikisłowniku i w Wikiźródłach). Ze względu na duże zaangażowanie społeczne mam mniej czasu na działalność redakcyjną jako wikipedysty, lecz robię to z wielką radością zawsze, gdy uznam pewne treści za warte upublicznienia (np. przepisanie na Wikiźródła książki sprzed 100 lat, albo rozszerzenie Wikisłownika o nowe wyrazy obce). Jest to pożyteczne zainteresowanie, gdyż nieraz podczas czytania anglojęzycznych publikacji w tematyce prowadzonych badań niejednokrotnie znalezienie znaczenia jakiegoś wyrazu wymagało żmudnych poszukiwań w różnych źródłach – znaczenie to zapisane w Wikisłowniku znacznie przyspiesza ponowne odnalezienie tego hasła zarówno przeze mnie, jak i innych użytkowników literatury przedmiotu.
