Do udziału w sesjach zaprosiliśmy znakomitych badaczy i naukowców z całej Polski. Wykład plenarny wygłosił szef Instytutu Badan Edukacyjnych prof. Maciej Jakubowski, który w swoim wystąpieniu dociekał, czy polskie szkoły efektywnie kształtują umiejętność współpracy. Powołując się na polskie i międzynarodowe metaanalizy poddał dyskusji zapisy z polskich i zagranicznych podstaw programowych wskazując, w jakim kierunku mogą iść zmiany. Wystąpienie profesora jak zwykle wywołało wśród praktyków gorącą dyskusję, a nawet pewne kontrowersje.
Profesor Grzegorz Mazurkiewicz z Uniwersytetu Jagiellońskiego w swoim wystąpieniu podkreślał, że największe sukcesy jako społeczeństwo odnosimy, współpracując. Niestety, pomimo tego, że rodzimy się w społeczeństwach, to współpracować nie umiemy, musimy się tego nauczyć. Współpraca i uczenie się we współpracy wydają się dziś niezbędne. Czy można to zrobić w szkole? Czy nauczyciele współpracują? Jak ich wspierać w rozwoju? Właśnie to zadanie profesor wskazywał jako priorytet dla edukacyjnych przywódców.
Prof. Małgorzata Żytko z Wydziału Pedagogicznego UW mówiła o spontanicznie tworzonych sieciach współpracy i współdziałania nauczycieli. Badaczka skupiła się na czynnikach wspierających proces uczenia się nauczycieli we współpracy i dzielenie się doświadczeniem biograficznym w kontekście wybranych koncepcji opartych na konstruktywizmie społecznym – koncepcji transformatywnego uczenia się J. Mezirowa oraz podejścia trialogicznego Y. Engeströma i K. Hakkarainen.
Dr Zuzanna Michalska z Centrum Nauki Kopernik przedstawiła z kolei projekt Międzynarodowy program Klub Młodego Odkrywcy. Nauczyciele, edukatorzy, uczniowie i rodzice stale mają w nim okazję współpracować ze sobą – wymyślać i realizować swoje projekty, uczyć się do siebie wzajemnie, a także wspierać się i motywować. To ogromne pole do ćwiczenia i rozwoju kompetencji współpracy – podkreślała ekspertka.
26 października wśród prelegentów pojawiły się dr Iwona Kołodziejek i Grażyna Sekulska, wykładowczynie Szkoły Edukacji, które przedstawiły kierowanie klasą jako obszar współpracy nauczycielek i nauczycieli. Dowodziły, że efektywność działań wzrasta, gdy nauczyciele uczący w jednej klasie uzgadniają wspólny model pracy. Pokazały też, w jaki sposób przygotowują swoich studentów do tego zadania.
Dr Barbara Barańska z UKEN pokazała kilka przykładów badań z zakresu dydaktyki matematyki, które pokazują, jak ogromny potencjał tkwi w – możliwej i potrzebnej – współpracy między dydaktykami matematyki i nauczycielami matematyki. Prof. Witold Bobiński z UJ przekonywał z kolei, że klasa szkolna żyje dzięki cyrkulacji energii i materii – emocji, zamiarów, zdziwień, zaskoczeń, prób działania, reakcji, odzewów, rekwizytów, produktów… Wywołać je, wyzwolić, ujawnić, puścić w ruch, porównać, skonfrontować, modyfikować, przekształcać – to zadania nauczyciela: aranżera edukacyjnych zdarzeń i mistrza ceremonii szkolnych spotkań.
Na zakończenie prof. Iwona Chmura-Rutkowska z Uniwersytetu Adama Mickiewicza mówiła o tym, jak często w budowaniu atmosfery współpracy przeszkadzają stereotypy i uprzedzenia. Badaczka apelowała o krytyczną autorefleksję oraz świadomą pracę z grupą w oparciu o metodykę przeciwdziałania dyskryminacji.
Konferencja naukowa była także dla uczestników okazją do zdobycia i wypróbowania praktycznych umiejętności dzięki warsztatom zrealizowanym przez wykładowczynie Szkoły Edukacji: Magdalenę Swat Pawlicką, Magdalenę Jurewicz, Beatę Kotarbę i Beatę Ordakowską-Szumską.
POPULARNE ARTYKUŁY
